Anneke heeft de schrik van haar leven gehad. Ze is op haar werk bedreigd met een pistool. Een gemaskerde man drong de winkel waar ze werkt binnen en dwong haar om de inhoud van de kassa aan hem te geven.
“Het is alsof ik in een film zat”, vertelt ze me. “Het leek wel of alles langzamer ging en tegelijkertijd was het ook razendsnel voorbij”. Anneke heeft grote ogen als ze me dit vertelt. Het is een paar maanden geleden, maar Anneke is duidelijk nog steeds onder de indruk van de overval.
Ik had wel dood kunnen zijn! Maar ben ik wel tevreden over mijn leven?
“Toen hij weg was kwam de schrik vrij: ik begon als een waanzinnige te trillen en te schudden. En ik realiseerde me: Ik had wel dood kunnen zijn!”. Het is uiteindelijk goed afgelopen voor Anneke. Maar het heeft haar wel aan het denken gezet: “Wat als het niet goed was afgelopen? Had ik dan tevreden kunnen terugkijken op mijn leven?”
Het antwoord was voor haar een duidelijk: “Nee!”. En zo werd de overval voor Anneke de trigger om haar leven eens goed onder de loep te leggen. Dat viel niet mee. “Het was heel raar”, vertelt ze, “Het is alsof door die overval de puzzelstukjes van mijn leven door elkaar zijn gegooid. En ik krijg ze niet weer in elkaar gepast”.
En dus gaan Anneke en ik kijken naar de puzzelstukjes waaruit haar leven bestaat. We onderzoeken of ze die nog wel in haar leven wil houden. En welke nieuwe stukjes ze in wil passen. Zodat het een plaatje wordt dat bij haar past en haar gelukkig maakt.
Wil ik op dezelfde manier verder?
Ergens in de midlife komt er bij veel vrouwen een moment dat ze zich realiseren dat ze niet het eeuwige leven hebben. En dat zet ze aan het nadenken: “Wil ik eigenlijk wel op dezelfde manier verder?”.
Dat moment wordt vaak getriggerd door een gebeurtenis. Het krijgen van een burnout is voor veel vrouwen in mijn praktijk zo’n trigger. Sommigen vertellen dat ze door de ernstige ziekte van een vriendin of zus stilstaan bij hun eigen leven. En soms is het ‘gewoon’ het bereiken van een mijlpaal-leeftijd zoals vijftig jaar wat je aan het denken kan zetten.
Natuurlijk zijn er ook andere momenten in je leven waarin je deze dingen tegenkomt. Maar nergens lijkt het zo hard aan te komen, en zo’n betrekking te hebben op je eigen leven als wanneer je in je midlife bent. Het heeft iets te maken met op de helft zijn. Alsof je in je leven een heuvel beklimt en nu rond je 50ste op de top aangekomen bent: je kunt je beginpunt, maar ook je eindpunt zien.
Je hebt maar één leven
Je heb maar één leven. En dat leven kan enorm de moeite waard zijn, als je er JOUW leven van maakt. Als je doet wat jou gelukkig maakt en voldoening geeft. En soms is het nodig om de schok van je eigen sterfelijkheid en kwetsbaarheid te voelen om actie te ondernemen.
Hoe zit dat bij jou?
Hoe zit dat bij jou? Heb jij ook al zo’n moment gehad dat je je realiseerde: “Wil ik zo wel verder?” Wat was bij jou de aanleiding daarvoor? En ben je toen dingen gaan veranderen in je leven? Laat het weten in de reacties!