Vandaag komt dit boek uit: Een nieuwe van Jan Geurtz, die al verschillende boeken in hetzelfde genre heeft geschreven.

Ik kan me helemaal vinden in de titel: ja, een levenscrisis -zoals ook de midlifecrisis er een kan zijn- kan absoluut de aanzet zijn voor een doorbraak, spiritueel of niet.

De schrijver is al jaren ‘op het spirituele pad’ zoals hij zelf zegt. En dat is te merken. Ik lees op pagina 20:

‘Het spirituele pad is er niet op gericht om je ego om zeep te helpen, maar om je bewust te maken van de identificatie ermee en vervolgens die te overstijgen naar een hoger bewustzijn. Van daaruit straalt de liefde en helderheid van dit hoger bewustzijn door het ego heen de wereld in om geluk van jezelf en anderen te vergroten en lijden te verminderen’. 

Bij dit soort zinnen haak ik bijna af. Want wat heeft dit nou te maken met mijn dagelijkse leven? Maar gelukkig heb ik dat niet gedaan, want Geurtz heeft verderop zinnige dingen te zeggen.

Hier komt het op neer: als je in een crisis zit of in een moeilijke periode van je leven, dan is het belangrijk om je emoties te voelen. Gewoon laten zijn wat er te voelen valt. En dat is meestal niet makkelijk: verdriet, angst, rouw, boosheid, onzekerheid; in een crisis krijg je pijnlijke zaken voor je kiezen.

De eerste impuls die je meestal hebt is: weg van die pijnlijke zaken! En daar kun je verschillende methodes voor inzetten. Je gevoelens veroordelen bijvoorbeeld: ‘Hoe kan dat nou, dat ik ongelukkig ben. Ik heb toch alles?’. Of: ‘Er zijn mensen die het veel zwaarder hebben, wat zit ik dan te zeuren?’. Of je maakt jezelf wijs dat je zwak bent. Of je probeert je ‘uit het probleem te denken’. Kortom, je hoofd draait overuren om je pijnlijke gevoelens te vermijden.

Een andere methode is je gevoelens verdoven met alcohol, drugs, seks, winkelen, tv of internet.

Beide methodes werken niet. De enige manier om uit deze beknelling te komen, zegt Jan Geurtz, is om niet bij je pijnlijke gevoelens weg te lopen of ze proberen toe te dekken met een lekker gevoel. Maar ze te onderzoeken, erbij aanwezig te blijven en ze te voelen zonder te geloven in je aangeleerde gedachten erover.

Of om het nog simpeler te zeggen; je kunt het beste vriendelijk kijken naar je gevoelens in plaats van erover door te denken.

Op die manier kan je levenscrisis weliswaar een pijnlijke episode in je leven zijn waarin oude zekerheden sneuvelen, maar waarin tevens een opening ontstaat naar groei. Helemaal mee eens!

Hij zegt nog meer hoor, maar daarbij haakte ik toch wel een beetje af. Veel uitleg over het ego en over hoe de werkelijkheid die je waarneemt de werkelijkheid niet is. En hoe alles wat je nastreeft je natuurlijke staat van Zijn in de weg staat. Niet helemaal mijn kopje thee. Maar als dat je aanspreekt is dit boek wellicht wat voor jou.