Dames leeftijdsgenoten, ik wil eens met jullie van gedachten wisselen want er valt mij iets op en ik vraag me iets af.
Wat mij opvalt: elke keer als ik over de overgang lees, dan wordt daarbij gezegd dat de overgang een taboe is. En dat vrouwen er zo weinig over weten, over die overgang en over wat er dan met je gebeurt. Dat het zo’n effect kan hebben op je emoties en alles.
Het begint zo langzamerhand een cliche te worden.
Kijk, ik ben natuurlijk van ‘Vrouw en Midlife’, dus ik lees nog wel eens wat over de overgang. Dus misschien ligt het daaraan. Maar ik ervaar dat dus helemaal niet zo. Ik spreek in mijn praktijk behoorlijk wat vrouwen van onze leeftijd die zo langzamerhand de overgang inkachelen, er middenin zitten of er uit aan het komen zijn. Er gaan in de gesprekken nogal wat vestjes uit en weer aan en weer uit als er een opvlieger voorbij komt.
Ook heb ik vijftig vrouwen geinterviewd over hun leven, hun midlife en hun overgang. En elk van die vrouwen heb ik expliciet gevraagd naar hoe zij de overgang beleefden. Vonden ze het vervelend? (Ja! Bijna allemaal vonden ze die klachten heel erg vervelend). Vonden ze het naar om niet meer ongesteld te worden? (Nee! Juist fijn, kan niet wachten!). Geen van hen gaf aan er niet over te willen praten of het een genant onderwerp te vinden. Ik heb van hen ook niet gehoord dat ze weerstand ondervonden uit hun omgeving als ze het er over wilden hebben.
Als iets taboe is betekent dat dat het niet geschikt wordt geacht als gespreksonderwerp: ‘Daar heb je het niet over!’ Zoals ooit seks, of eh…ja gunst wat waren die taboes vroeger ook al weer?
Daar merk ik helemaal niets van. Wat ik wél merk, is dat er over de overgang nogal lacherig kan worden gedaan. Meestal door mannen. Maar dat schaar ik dan liever onder het soort seksisme waar vrouwen hun hele leven mee te maken hebben en dus niet specifiek voorbehouden is aan de overgang.
Maar goed, zoals gezegd, ik zit nogal in het onderwerp dus misschien ervaar ik het anders dan jullie.
En dus vraag ik me af: hoe zit dat voor jou; ervaar jij de overgang een taboe-onderwerp? Ervaar je in je omgeving dat er niet over gepraat mag worden? Veranderen vriendinnen discreet van gespreksonderwerp als jij het over je opvliegers of je emotionele schommelingen wil hebben?
Of bespreek je vrijelijk je vaginale droogheid met de buurvrouw? Ik noem maar wat.
Of zit het anders? Gaat het over de beschikbaarheid van informatie over de overgang, de klachten en wat die met je doen? Mis je het onderwerp in bladen en op televisie? Zou je willen dat er meer aandacht aan geschonken wordt?
Ik ben heel benieuwd, dus reageer vooral! Dat kan bij de reacties hieronder, of als je het liever prive doet, mail me dan op janine@vrouwenmidlife.nl
Hartelijke groeten, Janine
Hallo Janine,
Ik ervaar de overgang helemaal niet als een taboe. Ik kan er heel gemakkelijk over praten met vriendinnen en collega’s. Ik heb wel de indruk dat mannen deze periode bij hun vrouw maar lastig vinden en er weinig van snappen, er geen geduld of begrip voor hebben. Dat hoor ik van anderen maar heb het zelf ook meegemaakt.
Ik ben van mening dat de overgang veel scheidingen veroorzaakt. Zelf ben ik door borstkanker en chemotherapie in de overgang geforceerd en heb een paar moeilijke jaren gehad en getobd met allerlei bijwerkingen van de medicijnen en lichamelijke complicaties met als gevolg ook nog een scheiding omdat mijn echtgenoot het niet meer aan kon.
Met vriendinnen praat ik wel over de overgang, we horen elkaar aan en vinden herkenning in elkaar en dat is fijn maar ik praat er alleen over met mijn vriendinnen die in hetzelfde schuitje zitten. Ik begin er niet over tegen vrouwen (en mannen al helemaal niet) die jonger zijn als ik en die zich nog niet bezig houden met de overgang. Op mijn werk met collega’s bespreek ik het helemaal niet (mannenomgeving en de vrouwen die er ook werken zijn een stuk jonger).